Coca-Cola fabriek

De Nederlandse premier wandelt door het Coca-Cola hoofdkwartier in Atlanta. Hij begrijpt dat het wellicht een beetje knullig overkomt, maar het is niet anders, dit bezoek was immers al een paar jaar gepland. Eigenlijk zou de Nederlandse premier naar de Budweiser fabriek gaan, maar toen de Amerikaanse functionarissen een paar jaar geleden Balkenende het witte huis zagen binnenschuifelen, dachten ze dat frisdrank wellicht iets passender zou zijn. En terwijl Rutte zijn derde glas kindercola achter de kiezen heeft, pleegt hij een belletje met de staatssecretaris. Dat doet hij namelijk elk uur. Althans, dat zegt hij.

Er is namelijk iets aan de hand in Nederland: de vluchtelingen-crisis heeft een toppunt bereikt. Ze hebben de meest onervaren staatssecretaris de zwaarste klus gegeven en daarmee reist hij door het land. Als een verkeersregelaar van een overvolle parkeerplaats probeert hij bussen met vluchtelingen naar lege plekjes te begeleiden, het kan immers niet anders. En de premier wordt gemist, want men verwacht immers leiderschap in zware tijden. Vandaar dat Rutte, naar eigen zeggen, elk uur met de staatssecretaris belt. Wie belt er nou om het uur met iemand? Die hoeveelheid is zelfs voor de gemiddelde stalker buitenproportioneel. Ik begrijp dat er met enige regelmaat contact moet plaatsvinden om op de hoogte te blijven van de situatie, maar dit is niet normaal! Alleen geliefden met prille, beginnende relaties bellen zo frequent… wellicht verklaart dit het een en ander.

En terwijl de crisis nog in volle gang is, prijst de koning op een voorzichtige wijze de Syrische cultuur. Zo laat hij weten dat de Nederlandse cultuur andere culturen kan verrijken, maar dat het ook andersom geldt. Oftewel: wellicht kan deze vluchtelingen-crisis naast tal van nadelen ook een aantal culturele voordelen brengen. Er zijn Nederlanders die Syriërs in huis hebben genomen, waarschijnlijk omdat ze hetzelfde van mening zijn. Waarom laat de koning niet een stel Syriërs in een aantal leegstaande paleizen trekken? Er kunnen heus nog wel een paar extra containers bijgebouwd worden en we bouwen een paar paleizen om tot asielzoekerscentrum. Paleizen die van alle gemakken voorzien zijn; vluchtelingen kunnen zich vergapen aan de jachttrofeeën van Bernhard, de pakken van Willem III en de rukblaadjes van de toenmalige prins bier. Er is echter een reden waarom die oude paleizen totaal niet geschikt zijn voor opvang: ze hebben geen Wifi. En als je aan het comfort van een vluchtelingenboot gewend ben, dan mag er natuurlijk geen Wifi in het verblijf ontbreken.

Een dikke BMW rijdt door het noorden van ons land, op de achterbank zit een eenzame man te telefoneren “Ja, is goed schat, geniet ervan. Ja hartstikke mooi, doe Obama de groeten. Kusjes, doeg doeg!”. De auto staat plotseling stil. “Wat is er aan de hand?” vraagt de staatssecretaris. “Geen idee” zegt de chauffeur “misschien is dat normaal in Drenthe, dat de boeren zo laat hun koeien van weiland laten wisselen”. Nadat de mistlampen waren aangezet bleek het dat een vrouw voor de BMW stond. Een politieagent in burger probeert de vrouw te verwijderen, die na een klein rukje zeer snel op de grond terecht komt, terwijl ik dacht dat men sinds die aardbevingen wel weer wat steviger op de poten stond in het noorden. De vrouw viel op de grond waardoor haar shirt omhoog getrokken werd en een magma-achtige substantie de putten in het wegdek vulde. De onderbuik van Nederland is nooit zó zichtbaar geweest.

Het nieuws, de kranten en het internet staan vol met alles over de vluchtelingen. Opiniestukken vliegen je om de oren en wanhopige koppen schreeuwen deze crisis van zich af. De Duitse politie liet bijvoorbeeld weten dat ze veel te weinig manschappen hebben om de vluchtelingen-crisis in goede banen te leiden. Toen een woordvoerder echter vertelde dat de vluchtelingencrisis “De grootste uitdaging sinds WOII” is, had ik het cynische gevoel dat de Duitsers het vluchtelingenprobleem op beproefde wijze zouden willen oplossen. Ook is er op internet volop steun voor de vrouw die voor de auto van Dijkhoff stond. Ik hoef de reacties op het internet niet te lezen, want je kan zo wel bedenken hoe zo’n discussie eraan toegaat: “Ja die vluchtelingen; je geeft ze een vinger, maar ze grijpen je hele hand. En alleen de mannen hé, want die vrouwen mogen je geen hand geven!” Een ander roept weer “Ja ik woon naast een AZC en ik vertrouw het voor geen meter. Vroeger liet mijn dochtertje van 13 de hond nog weleens uit, maar dat doen we nu niet meer. Je weet nooit wat ze met die hond van plan zijn!” Rutte zet zijn colaglas neer, “My country needs me!” schreeuwt hij tegen een Coca-Cola medewerker. Waarop hij in het vliegtuig verdwijnt.