Pegida Fan-shop!

De winkel is leeg, daar is men al enkele maanden aan gewend. De winkelstraat is op zijn retour. De V&D ziet er gesloten en verlaten uit, van de twee schoenenwinkels heeft één het leven al gelaten. Ze lopen te ijsberen, de eigenaar en een zaterdagkracht, ze lopen verveeld en gedeprimeerd door het Perrysport-filiaal. “Zo kan het toch niet langer doorgaan”, denkt de eigenaar, men koopt tegenwoordig nauwelijks meer in een winkel. De verkoop migreert naar het internet, dat is immers goedkoper en makkelijker. Maar plots verschijnt er iets in de verte. De eigenaar ziet door het raam twee gedaantes verschijnen. Een jongen met Nickelson-jas inclusief bondkraagje en een sigaret in zijn linker mondhoek vergezeld door een vrouw die een bijna kogelvrije laag aan make-up aangebracht heeft en haar ongenoegen over de omgeving laat uitstralen doordat ze haar mondhoeken permanent met de zwaartekracht naar beneden laat krullen.

Huppakee!

Hij leek even de gedoodverfde winnaar: Jeb Bush. Deze oud-gouverneur van Florida liet in het begin van zijn campagne zijn achternaam weg, er zijn immers vrij weinig republikeinen die aan zijn broer George W. herinnert willen worden. Hij had de volledige steun van de republikeinse partij, hij had grote super-PAC’s binnengehaald en had zodoende genoeg financiële middelen om een succesvolle campagne tegemoet te gaan. Alles leek op rolletjes te lopen, totdat de pestkop het klaslokaal betrad: Donald Trump. Hij dreef de spot met Jeb, maakte hem belachelijk en zette het beeld neer van iemand zonder energie, ruggengraat en uitstraling. Een imago dat Jeb Bush sinds de komst van Trump niet meer van zich af heeft kunnen schudden. Die arme Jeb moest nota bene aan het publiek vragen of ze alsjeblieft voor hem wilde klappen. Hij werd tijdens een speech bij een etentje afgekapt en liet zich in zeer verwarde toestand van het podium wegjagen, het was te zielig om aan te zien.

MAX Correspondents Dinner!

Het was ouderwets lachen geblazen. De eerste editie van het Nederlandse Correspondents-Dinner is volgens velen geslaagd. Lachen met journalisten over het politieke jaar in combinatie met veel zelfspot, het is niet aan iedereen besteed. Rutte redt zich wel, de gezellige borrel-praat-lach cultuur heeft zich immers diep in de VVD geworteld. Met wat hulp van het Ministerie van Algemene Zaken hebben ze er nog wat van kunnen maken.Het is een man die vaak lacht en deze avond had dat, voor de verandering, toegevoegde waarde voor hetgeen hij deed. Een Amerikaanse traditie, zo zeiden velen, moeten we dat nu ook perse in Nederland doen? Ik twijfelde eerst ook, maar na de beledigde houding van Jan Slagter weet ik het zeker: natuurlijk, waarom niet?

Homo-Safehouse

Ze weten toch altijd weer de aandacht te grijpen, die Noord-Koreanen. We hebben Noord-Koreanen altijd al als idioten gezien. Mensen die alle propaganda van de staat slikken als zoete koek en als makke lammetjes in de parades meelopen wanneer dat van hen gevraagd wordt. De waarheid is echter anders. Lang niet alle Noord-Koreanen zijn ‘volledig’ geïsoleerd. Al sinds de jaren ’90 komen Dvd’s van westerse televisieseries het land binnen en het gros van de bevolking neemt de propaganda niet langer serieus. De raketlancering van deze week is slechts bedoelt om de bevolking af te leiden van de enorme voedseltekorten etc. De elite van Noord-Korea in Pyongyang bekijkt de staatstelevisie met een soort propaganda-filter. Ze proberen het kaf van het koren te scheiden, zoals de Russen doen wanneer ze naar Russia-Today kijken dat door het Kremlin bekostigd wordt.