Poetins Pride

Ik liep vandaag door het bos. Het was zo’n wandeling die je hoofd even kan leegmaken om hem daarna weer langzaam vol te laten stromen. Ik dacht na over het conflict in Oost-Europa. En in hoeverre Poetin bang zal zijn van de flitsmacht die in Europa opgezet is. Europese landen hebben zich namelijk verenigd om een vuist tegen Poetin te kunnen maken. Hij zal niet ongestraft andere landen (in)direct binnen kunnen vallen. We zouden Poetin met de Europese flitsmacht moeten laten zien dat hij niet kan doen en laten wat hij wil. Het Russische wapenarsenaal was onlangs vernieuwd en er was zelfs een nieuwe tank ingekocht. Rusland geeft (ondanks economische moeilijkheden) belachelijk veel geld uit aan het leger. En toen begon ik me af te vragen wat wij eigenlijk te bieden hebben. Duitsland heeft een aardig leger, Engeland een redelijk leger en Frankrijk moet hopen dat de Russen niet zover komen.

Voordat ik mij kon afvragen hoe het met de Nederlandse strijdkrachten stond, sprongen vijf volwassen mannen uit een bosje en hielden gebogen takken in hun handen waarop ze heel hard “pauw” “pauw” “pauw” riepen. Al snel ontstond er een conflict wie er wel en wie er niet “dood” en/of geraakt zou zijn. Daarna werd er vanachter een struik een granaatappel gegooid die als mortier moest functioneren. Vervolgens kwam er een Nederlandse legerofficier achter een boom vandaan die zei: “Jongens, de training is over, goed gewerkt mannen zo krijgen we die rooie honden wel” Ik bevond mij midden in een militaire oefening zonder kogels, want die zijn op.

Nederland zou een andere bijdrage moeten leveren. We kunnen nog zoveel geld in defensie proppen, maar we zullen niet zo snel een indrukwekkende krijgsmacht worden. Ik stel voor dat we een grote schepen naar Rusland sturen die in eerste instantie de handelsboycot zouden doorbreken maar die uiteindelijk vol zitten met de jongens van de Gay Pride. Zo varen ze verstopt in het schip door Moskou al wachtend totdat ze Poetin, die hen opwacht, een knuffel kunnen geven. En zo wordt Rusland geconfronteerd met een sterk staaltje westerse propaganda. Wanneer Poetin de handelsboot aan ziet meren, krijgt een warm onthaal die zijn gelijke niet kent. Een pershomo met een telelens in zijn broek maakt een prachtfoto en Poetin staat wereldwijd voor lul. Daar kan geen AK-47 tegenop.

Waar sommigen mensen munitie nodig hebben en er niet over beschikken, hebben andere mensen munitie terwijl ze het beter niet kunnen hebben. Wie vraagt u zich af? Poetin, Kim Jong-Un en uiteraard een tandarts die een gaatje in zijn hoofd heeft. Er is enorme ophef over deze jachtpartij ontstaan en terecht. Woorden schieten tekort, hoe heeft die man zo idioot kunnen zijn. Wie is er nou zo stom om 50.000 euro te betalen om een leeuw dood te schieten. Dat moet toch veel goedkoper kunnen! Ik denk dat de prijs/kwaliteitsverhouding in naburige landen veel beter is dan die in Zimbabwe. Mijn excuses, ik schiet een beetje door. Uiteraard is het belachelijk dat deze idioot een leeuw doodschiet voor zijn eigen plezier. Maar het is toch bijzonder om te zien dat de westerse media zich meer druk maken om een leeuw terwijl Boko Haram dagelijks tientallen mensen afslacht. Maar ach, de wereld heeft het maar opgegeven om zich over mensenlevens druk te maken, daar kan men immers toch niets aan doen…

Ik loop inmiddels bergafwaarts, ik heb de militaire oefening achter mij gelaten. De mannen zitten nu in een greppel gevulde koeken te eten en Cup-A-Soup te drinken terwijl ze de overwinning op de “vijand” vieren. Ik loop een dal in, alsof ik afdaal in het Chinees-economische dal. De China heeft laten zien dat het niet eeuwig kan groeien. Het land staat aan de rand van een economische afgrond. Het volk heeft massaal zitten beleggen zonder ook maar enigszins verstand te hebben van de beurs. Daarnaast is China lang niet zo aantrekkelijk voor de multinationals als het 10 jaar geleden was. De Chinese draak is verouderd en begint na een bijna oneindige groei, toch wat te krimpen. Het land zal vervolgens achterblijven met de littekens van een verwesters land in economische misère: Een opstandige(re) bevolking, ernstige milieuvervuiling en een krimpende economie. Een pijnlijk eindresultaat van een halve gouden eeuw.