Koningsdag, de dag waarop
het grootste volwassenentoneelstuk, op The Passion na, van Nederland wordt
opgevoerd. Het enige verschil is dat de hoofdrolspeler niet op een EO-kruis
genageld wordt wanneer het einde nadert. Sommigen mensen hullen zich volledig
in het oranje en staan vervolgens uren te wachten om een glimp op te pikken van
het koningspaar. Drie uur en twee verzuurde knieën later, komt dit Koninklijke
gezelschap in de buurt. En daar zijn ze dan: een dikke koning en de dochter van
een Argentijnse oorlogsmisdadiger.
Het hebben van foute
huwelijkspartners is een oude traditie binnen de Oranjes. Daarom was het,
vanwege het uitblijven van een nieuwe wereldoorlog, een hele tour voor
Alexander om een nieuwe foute huwelijkspartner te vinden. Maxima bood uitkomst.
Alhoewel er genoeg facetten aan Koningsdag zijn die als vermakelijk bestempelt
kunnen worden, zijn er ook voorbeelden van de treurigheid van deze bijeenkomst.
Oude dametjes die zich bij een kraampje alles genezende slakken-gel laat
aansmeren, volgevreten zitzakstakkers die hun halve zolder boven een kleedje
hebben uitgegooid en kinderen die een vals, snerpend geluid produceren waarvan
men enkel weet hoe het zou moeten klinken, doordat ze zien wat voor instrument
de kinderen bespelen. En dat is waar mijn medelijden voor het koningspaar
gewekt wordt. Deze twee monarchen moeten dit trieste schouwspel met een glimlach
aanschouwen, in de hoop dat ze niet hoeven te participeren in dit wanstaltige
schouwspel.
Tot zover het Nederlands Koninklijk
Huis. Over Duitsers gesproken, binnen nu en korte tijd is het reeds Bevrijdingsdag
& Dodenherdenking. Dat gaat altijd gepaard met dezelfde vraag: is het nog wel
relevant? Dodenherdenking zou namelijk volgens sommigen niet meer relevant
zijn, aangezien er steeds minder mensen zijn die de oorlog daadwerkelijk hebben
meegemaakt. Ach, denkt men, we kunnen het wellicht beter achter ons laten, we
kunnen niet eeuwig in de oorlog blijven steken. Datzelfde denkt men overigens
over de Holocaust. Beseft men dan niet dat we juist nú, op het moment dat de laatste
getuigen van het huwelijk dat Duitsland destijds met de duivel sloot verdwijnen,
moeten we de oorlog herdenken.
Tegenwoordig is het
populair om Hitlers ideeën voor wereldheerschappij af te doen als “waanideeën”.
Men lijkt echter te vergeten dat het helemaal niet zoveel gescheeld had, zonder
de heldhaftigheid (van vooral de Britten en Russen) zou de geschiedenis er een
stuk anders hebben kunnen gezien. Wellicht leerden de kinderen dan nu op school
dat het onschuldige Duitsland door Engeland en Frankrijk werd aangevallen en
die aanvallen heldhaftig wist te weerstaan. Een idee waar een gezond mens
rillingen van krijgt. Het maakt voor velen niets uit, de vrijheid is
vanzelfsprekend en de joden “onderdrukken nu zelf” wordt er vaak vanuit een
ondeskundig en vertekend wereldbeeld geopperd. Het is niet voor niets dat
geschiedenisdocenten tegenwoordig steeds meer moeite krijgen om de Holocaust
uit te leggen aan een klas waarvan drie leerlingen het stellig ontkennen.
Wanneer de laatste oorlogsveteraan sterft en het roestende prikkeldraad van
Auschwitz haar betekenis verliest, is dodenherdenking belangrijker dan ooit.
Toch zijn er momenten dat
de vrijheid wordt gekoesterd. De agressieve houding van Poetin zorgen er voor
dat er angstgevoelens onder de bevolking leven. Daarom is het begrijpelijk dat
er vanuit dat oogpunt meer geld wordt uitgegeven aan defensie. Alhoewel dat
geld dan wel moet gaan naar de krijgsmacht, Nederland heeft namelijk bakken met
geld uitgegeven aan een mislukt computersysteem dat nu is gecanceld. Dus we
hebben nu géén computersysteem, als we nu naar de huidige staat van de
krijgsmacht kijken zien we dat we ook over geen enkele tank beschikken. Voor de
Tweede Wereldoorlog beschikte Nederland tenminste over één Renault tank. Maar
er is “hoop”. Om de Europese samenwerking te bevorderen, komt er een Europees
leger. In eerste instantie klinkt dat natuurlijk aantrekkelijk: een gedeelde
land, lucht en zeemacht. Elk land binnen de EU kan zich specialiseren en
zodoende beschikt Europa over de grootste en effectiefste legermacht ter
wereld. Alleen zou Europa durven ingrijpen? Kunnen de landen het er over eens
worden welke militaire operatie ze zullen opstarten? Zal de Europese-legertop
niet eeuwig aan het bekvechten zijn wanneer er een beslissing moet worden
genomen? Wanneer er een groot wereldconflict komt, zal men in Europa vooral met
elkaar in gevecht zijn hoe en waar ze moeten vechten. Het Europese leger zal zorgen
voor de eeuwige Appeasementpolitiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten