“Ik moet u zeggen dames en
heren, dat ik veel respect voor u heb. Ik zie dat de band tussen ons elke dag
sterker wordt. Ik heb bovendien zoveel respect voor president Obama, de
klootzak.” Dat is een korte samenvatting van Netanyahu’s speech bij het congres
in de Verenigde Staten. De Israëlische premier trapt zijn verkiezingscampagne
af met een speech waarin oude koeien uit de sloot getrokken worden en tot malse
zinnen worden bereidt. Alhoewel de alternatieven voor Netanyahu mij ook niet al
te aantrekkelijk lijken, is deze man een huichelaar waar de VVD nog ú tegen mag
zeggen. De inmiddels 65 jaar oude premier toonde foutieve informatie voor de VN
veiligheidsraad over het aantal massavernietigingswapens die Iran tot haar
beschikking zou hebben. En welke groep binnen het electoraat van de VS trapte
eerder in zo’n leugen? Inderdaad de republikeinen waar Netanyahu door is
uitgenodigd.
Wanneer men vervolgens
naar het Provinciale Statendebat overschakelt, wordt het schisma tussen de
Amerikaanse en de Nederlandse politiek steeds duidelijker. Emile Roemer die
lichamelijk wat afgevallen en geestelijk wat aangekomen lijkt. En natuurlijk
Buma de superchristen die zijn kiezers twee aan twee in de CDA-ark probeert de
krijgen voordat ze in Diederik’s Greenpeace-boot stappen. Tenslotte de eeuwig
betweterige Pechtold die zich gedraagt als een overspannen biologiedocent en
Rutte die de taak van Wilders op zich probeert te nemen. Rutte was van mening
dat Jihadisten beter kunnen sterven aan het front, dan terugkomen naar
Nederland. Toen schoot menig parlementariër uit zijn of haar slof. Nee, dat kan
hij niet zeggen. “We moeten die mensen een eerlijk proces geven”, werd er
geopperd. En gelijk heeft men, iedereen die terug naar Nederland komt moet een
eerlijk proces krijgen en natuurlijk is deze uitspraak als minister president
onhandig. Maar bekijk het vanuit een praktisch perspectief. Wanneer iemand
namens IS sterft aan het front, bewijst dat zijn of haar schuld, want je kan
niet sterven aan het front als je in Nederland op de bank zit. Het is bovendien
een risico dat men loopt op het moment dat men besluit naar IS te vertrekken.
En zegt u nou zelf, zou u veel vertrouwen hebben in het Nederlandse rechtssysteem
wanneer de minister van Veiligheid & Justitie zijn bonnetjes niet kan
bewaren?
Het is vaak al een gênante
situatie wanneer een oude man in de supermarkt iets wil ruilen en zijn bonnetje
kwijt is. Hetzelfde gebeurt nu met Ivo Opstelten, alleen betreft het een deal
met een drugsdealer en wijst het bonnetje meer dan drie miljoen euro verschil
uit. Soms vraagt men zich af of de positie van Ivo Opstelten ter sprake zou
komen vanwege dit soort blunders. Integendeel, Ivo is de perfecte dekmantel
voor het ministerie om rustig door de opereren. Wanneer je een oude man met
ontwijkende antwoorden op directe vragen voor journalisten zet, voorkom je veel
problemen. Soms is een man die niets weet gevaarlijker dan een man die alles
weet. Opstelten bezit het talent om met veel woorden niets te zeggen. Een antwoord
waarbij parlementariërs denken dat hij antwoord op hun vragen heeft gegeven,
maar wanneer ze zich in de stoel laten zakken realiseren ze zich dat ze met een
volstrekt willekeurige volgorde van irrelevante woorden genoegen hebben
genomen.
En zo vloeien woorden met
consumptie uit de mond, en met de inkt op het papier. Een plaats waar een zeer
grote woordenstroom plaatsvond deze week, was het boekenbal. Opgetutte types
die vrij oreren over hun eigen werk, over hun “toevoeging” aan de Nederlandse
taal. Inktverslaafde pennenlikkers die overlopen van de valse bescheidenheid. Dichters
die hun eigen werk als “exclusief” bestempelen, omdat hun boekenkasten thuis
overlopen van de niet-verkochte exemplaren. Het is een vermakelijk gezelschap
dat in haar in inkt geperste ego verdrinkt. Want niemand zou het wagen een
ander te schofferen, iedereen wil graag geliefd blijven en valt de ander daarom
ook niet aan. Dat is precies de reden dat ik deze week enorm moest lachen om de
terror-oehoe die willekeurige mensen aanvalt met de vlijmscherpe snavel, of wat
dacht u van de oude wolf die in Drenthe rondloopt, rondscharrelend en op zoek
naar zijn bonnetjes. Maar al het nieuws, leuk of niet, moet wijken voor de
uitslag van “Wie is de Mol?”. Want we willen ons liever laten vermaken door een
spelletje waar BN-ers aan deelnemen, dan wereldnieuws waar iedereen niemand aan
ontkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten