Gastcolumn: Angst

We zijn bang, geschrokken, gekwetst en raken van ons apropos. Dat is een korte samenvatting van de gemoedstoestand van de westerse bevolking in de 21^e eeuw. Angst is belangrijk. Het waarschuwt ons voor een gevaar dat op de loer ligt. Angst zelf levert betrekkelijk weinig op, maar onze acties die uit het gevoel “angst” voortvloeien, kunnen cruciaal zijn. Zo haakten vele kiezers bij de landelijke verkiezingen in 2012 bij de SP af, toen Emile Roemer het premierdebat niet goed doorstond en een aantal zeer matige Engelse uitspraken deed. De kiezers liepen niet massaal over naar de PvdA omdat ze hun partijprogramma zoveel beter vonden, maar omdat ze angst hadden voor het beeld van Premier Roemer die in de SP polonaise, met Louis van Gaal als tolk, het Witte Huis binnen banjert.

Angst is ook de reden dat we plotseling meer zijn gaan investeren in het leger, omdat we bang zijn voor Poetin en ons goed beseffen dat een Nederlander in een legeruniform gelijkstaat aan een Fiat-eigenaar met een Ferrarishirt aan.

We zijn bang, en we weten dat een kat in het nauw rare sprongen maakt. We proberen daarom elke frictie binnen de samenleving te vermijden. We zijn bereid ons niveau tot onder de omzetcijfers van V&D te verlagen om niet bang te hoeven zijn voor beledigde mensen. Een goed voorbeeld hiervan is de zwarte pietendiscussie. Uit angst voor kwetsen moeten we onze kinderen de achterlijkste dingen uitleggen. Stroopwafelpiet, hoe kan iemand dat geloofwaardig overbrengen. Een moeder en een kind rijden langs een crematorium waar rook uit de schoorsteen komt, waarop het kind vraagt: wat is dat mam? Oh jongen, daar wordt stroopwafelpiet gemaakt. Zwarte piet zegt ook wat over de angst die we hebben om ons erfgoed kwijt te raken. Ze vrezen in Drenthe al dat de oer-Hollandse hunebedden naar Syrië gesmokkeld worden om er daar vrouwen mee te stenigen.

Angst kan veel teweeg brengen. Omdat we overrompelt zijn door angst na de aanslagen op Charlie Hebdo worden extremistische figuren zoals “Le Pen” acceptabel, omdat zij de oplossing zouden komen brengen. Ziet u het al voor zich? Een oude Vichy-Frankrijk-politicus als Le pen die maatschappelijk geaccepteerd wordt en zo overal te pas en te onpas opduikt. Komen er reclames op tv: “Omo doet de was bij Le Pen die op dat moment zijn mooie hemd aan het strijken is. Onder het motto: wat bruin is, moet bruin blijven.

Charlie Hebdo, er is al veel over gezegd. Maar laat het duidelijk zijn dat we om dit soort humor moeten kunnen blijven lachen. Charlie Hebdo is geen moslim-afzeikkrant. Ze pakken iedereen, links, rechts, islamieten, christenen en joden, niets blijft heilig. En wanneer we toegeven aan de angst die de terroristen ons aanjagen, dan geven we IS vrij spel. En ik gun u geen maatschappij die door extremisten gedomineerd wordt. Een maatschappij waarin humor verwerpelijk is en extremisme de orde van de dag wordt. Een maatschappij waarin je alleen nog maar op vakantie kan gaan naar Islamitische staat. Dat je een reis moet boeken via www.hetmessnijdtaantweekanten.nl en dat alle activiteiten voor vrouwen in een steenworpafstand van het hotel aanwezig zijn. Dat je op een cabaretavond alleen mag lachen om grappen die door IS goedgekeurd zijn: “Hoe noem je een dikke vrouw in een boerka, een rolgordijn.”

Een maatschappij waarin joden naar Israël moeten vluchten, omdat ze zich in Europa niet meer veilig voelen. Waar antisemitisme wordt gevoed door vermoedelijke “zionistische complotten”. Volgens sommigen is het al een zionistisch complot dat er in de supermarkt wel jodenkoeken te vinden zijn en geen baklava.

Het zal z’n tijd nodig hebben totdat bepaalde groepen de westerse waarden accepteren, en dat gebeurt niet door Lega Nord of Front National, maar door humor. In 1979 kwam Monty Python met de film “Life of Brian”, waarin ze op komische wijze het leven van Jezus lieten zien. Destijds waren er protesten en heden ten dage kijkt er niemand meer van op. De islam zou ook zo’n transformatie moeten ondergaan. Men moet door middel van humor wat meer eelt op hun tere religieuze zieltje krijgen. Mensen moeten geen angst meer voelen, wanneer ze de vrijheid van meningsuiting aan het praktiseren zijn. Je moet satirici en grappenmakers  zoals de cartoonisten van Charlie Hebdo nooit het zwijgen opleggen, want dat is altijd een zwaktebod.