Jeb Bush komt binnenkort naar Nederland om
een lezing te geven. Als een soort politieke-vluchteling verlaat hij de Verenigde
Staten met de staart tussen de benen. Het is triest, maar zo zal hij nu zijn
leven moeten vullen. Hij zal als een gekrenkte politicus door de wereld trekken
om zijn eigen falen voor een geïnteresseerd publiek uit de doeken te doen. Hij
was een van de verliezers van de afgelopen tijd. Hij liet even niets meer van
zich horen toen hij uit de race stapte en zo niet langer de Republikeinse
nominatie kon winnen. Hij was de gedoodverfde winnaar. Een man met een machtige
familie, veel ervaring en (relatief) gematigde standpunten die een hoop kiezers
aan kunnen trekken. Hij heeft er werkelijk alles aan gedaan. Hij liet zijn
broer voor hem speechen, hij zette zijn bejaarde moeder voor de camera, hij
vroeg het publiek om voor hem te applaudisseren… niets mocht baten. Hij schreef
een dik boekwerk waarin zijn volledige (toekomstig-presidentiële) beleid in
stond uitgekiend. Maar soms doet de inhoud er niet toe, de kiezer is niet geïnteresseerd.
Hij moest vechten tegen Donald Trump, en
ze vochten op een ander niveau. Jeb was dé beschaafde & conservatieve
kandidaat die het moest opnemen tegen de man die duizend jaar oude
verdedigingswerken gebruikt ter inspiratie voor zijn ‘BIG WALL’ tegen Mexico,
maar zelf waarschijnlijk nog denkt dat de ‘Big Wall of China’ een
geprivatiseerd stukje erfgoed is waar je bami-schijven uit de muur kan trekken.
Jeb Bush komt met een boodschap die zowel oude conservatieven als Hispanics aan
moet spreken, Trump heeft een andere tactiek; hij zaait haat om er tijdens de
verkiezingen de vruchten van te plukken. Bij een dergelijke zaaiing kan de
oogst wel redelijk wat rotte appels bevatten, maar die neemt Trump op de koop
toe. Hoe hij de samenleving achterlaat na zijn (mogelijke)
verkiezingsoverwinning, zal hem koud laten. Jeb Bush kwam, zag en delfde het
onderspit waarna hij het politieke strijdtoneel met een besmeurd blazoen
verliet. Soms moet je het verlies nemen…
Maar Jeb staat niet alleen. Hij staat in
de rouwende rij van Ajaxsupporters en Songfestival-fanaten die hun overwinning
moesten laten varen. Het Eurovisie Songfestival is een megalomaan circus
waarbij veel landen een artiest op het podium duwen met een kostuum aan dat, in
verband met wrange esthetische normen, zeer uitgedost is. Een ongelofelijk
grote zaal die tot de nok toe gevuld is met fanaten die het gehele jaar naar
dit circus uitkijken. Mensen die bereid zijn om tot het einde der tijden met
vlaggetjes te zwaaien en met een onvermoeibaar enthousiasme naar de nummers
luisteren. Maar ik zal mij verder niet op een manier over het Eurovisie Songfestival
uitweiden die door sommigen als ‘negatief’ kan worden ervaren. Ik vermijd het
dan al om iets te zeggen over het falende Ajax en de scheldende Sjaak Zwart die
het verlies van de club niet kan nemen, maar wanneer men iets zegt over het Songfestival…
kan het de gevoelens ook hoog laten oplopen. Wanneer ik iets zeg over Douwe Bob,
kan ik over een paar dagen een giftige glitterpoederbrief verwachten die begeleid
wordt met een briefje waarvan de inhoud vermoedelijk aan de valsheid van het
gezang grenst, dat ik afgelopen zaterdag menig keer heb moeten horen.
Maar ach, hij heeft zijn best gedaan. Zo
zei Douwe dat hij “alles uit de kast heeft gehaald”, dat is bij een festiviteit
met een dergelijke doelgroep natuurlijk ook niet zo verwonderlijk. Het wordt
misschien als een vreemde koppeling gezien; van Jeb Bush naar het Eurovisie
Songfestival. Maar zaterdag is bewezen dat politiek en dit soort wedstrijden
onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Oekraïne wint om Rusland voor het
hoofd te stoten, het land dat door de Russische beer wordt gedomineerd wint.
Landen die in de échte wereldpolitiek niet slagen, kunnen nog een poging wagen op
het Songfestival in de hoop om daar wel de overwinning te behalen. Vandaar dat
Jeb Bush een campagne zal beginnen om de Verenigde Staten als westers land bij
het festival te betrekken. Hij zal zijn danspasjes voorbereiden, zijn
beleidsplannen van de papierversnipperaar redden en omzetten in een pakkend
nummer. Dan zal hij, voor eens in lange tijd, het podium weer kunnen betreden
als winnaar. Jeb Bush is back!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten