Ontspoord

“Dat zijn dan drie worsten, zes speklappen en vier hamburgers, dat is dan 21,98 euro, spaart u ook punten voor de terminaalspaarkaart? Bij een volle spaarkaart krijgt u een gratis darmonderzoek!” Ja graag, dank u wel meneer, zegt Mevrouw Mansveld die druk naar haar portefeuille aan het zoeken is. De hele tas wordt overhoop gehaald, zo’n gratis darmonderzoek zou immers geweldig zijn! Bij een slechte uitkomst krijg je een tot Cliniclown omgeschoolde Oranjesupporter aan je bed; dat zijn immers de enige mensen die iets kunnen blijven aanmoedigen dat al lange tijd terminaal is. En terwijl de slager het vlees weer terug onder de toonbank gooit, loopt Mansveld, zoekend in haar tas, de winkel uit. Het was de eerste keer dat ze na het verliezen van een portefeuille geen zucht van verlichting slaakte.

Het was het Fyra-rapport dat de emmer deed overlopen, het was de kans om eindelijk van het ministerie verlost te zijn. Altijd maar de smerige klusjes opknappen, altijd maar die kritiek. Terwijl minister Schultz een nieuwe wandelroute opent, krijgt de staatssecretaris alle rotzooi over zich heen. Minister Schultz was wel bereid om meer te werken, maar het hoeft niet. Niet bepaald een liberaal liberaal uitgangspunt als u het mij vraagt. Maar er waren meer problemen; neem nou de begrotingsproblemen bij ProRail en de overvolle treinen waar de reizigers het vandaag de dag mee moeten doen. Wie op een vroeg tijdstip de trein moet pakken kan zich voorbereiden op een overvolle wagon waarbij de leefruimte van de plofkippen nog riant te noemen is. De druk op de snelwegen moet minder worden en er moeten minder auto’s op de weg, dan moet men ook een redelijk alternatief binnen het openbaar vervoer bieden.

Anderzijds wordt het rijden op de snelweg ook steeds gevaarlijker door een karavaan van vluchtelingen die zich op- en naast de snelweg begeeft. De vluchtelingen trekken namelijk rond voor een slaapplaats, eten en Wifi. Ik weet niet welke van deze drie levensbehoeftes van de 21^e eeuw tot de belangrijkste gerekend wordt. Als Wifi in de wereldgeschiedenis prominent aanwezig was geweest, dan zagen de beroemdste verhalen er toch iets anders uit: “Mozes trok 50 jaar rond met het joodse volk, op zoek naar de beloofde router”. En wanneer de vluchtelingen wellicht een opstopping veroorzaken, zal dat weer een reden zijn voor diverse nationalistische Facebookpagina’s om hun gal te spuwen. Het zal voor partijen als de NVU weer een ultieme kans zijn om de vluchtelingen, en niet het beleid eromheen, tot aan de veters toe af te branden.

En terwijl de spanningen binnen de vluchtelingendiscussie enorm oplopen, worden er twee auto’s van een GroenLinks echtpaar afgebrand. En alhoewel ik nog geen bericht vol grote afkeuring op de pagina “Stem de PVV” heb gevonden, vermoed ik dat die er ongeveer zo uit zal gaan zien: “Er zijn grenzen… sommige dingen kunnen hoe dan ook niet door de beugel, we moeten beseffen dat men hier een stap te ver is gegaan! Hoe kan je in godsnaam twee benzine slurpende auto’s kopen binnen één huishouden wanneer je lid van GroenLinks bent? Dat is toch schandalig!” Maar niet alleen links ontvangt de klappen van de vluchtelingendiscussie, ondertussen heeft Halbe Zijlstra een kogelbrief ontvangen. Een kogelbrief is tegenwoordig eigenlijk het startsein van het serieuze en invloedrijke hoofdstuk binnen een politieke carrière. En terwijl Zijlstra de emotionele wonden likt, is de politie druk bezig om te achterhalen wie de kogelbrief heeft gestuurd. Wanneer ze een adres gevonden hebben, zal er een verzoek worden gestuurd of de dader, in verband met een munitietekort, nog 1000 kogelbrieven naar het ministerie van Defensie kan sturen.

Wanneer de avond is gevallen zit Mansveld met een glaasje rode wijn op de bank. Nadat ze alle woordspelingen in de krant heeft gelezen, van “uitgerangeerd” tot “op een zijspoor gezet”, wordt ze overladen door een stortvloed aan emoties. Wat heeft ze nou precies fout gedaan? Haar carrière is voorbij! Ze staat nu in het rijtje van gefaalde politici, ze staat in een rijtje waar Ivo Opstelten ook in staat en dat is meestal geen goed nieuws. “Politici worden altijd vanuit een luxepositie geobserveerd en bekritiseerd”, verzucht ze. Maar laten we eerlijk zijn, een niet-charismatische politica als Mansveld is ook makkelijk met de rest over één kam te scheren (ik móest wel een grap over d’r kapsel maken).