Het
is de week van Sinterklaas waarin Nederland de zwarte piet toegespeeld krijgt.
Op de klimaattop mocht elke wereldleider een kleine spreekbeurt houden waarvoor
ongeveer een uur per spreekbeurt werd ingeruimd, alhoewel Rutte een prachtig
betoog over zijn huisdier had voorbereid en zelfs ter illustratie wat voer had
meegenomen, was het onderwerp al vastgesteld: het klimaat. Het wordt al snel
duidelijk hoe serieus men Nederland neemt, we waren rond etenstijd tussen een nietszeggende,
Caribische eilandengroep die naar alle waarschijnlijkheid meer kost dan dat ’t
oplevert en Vaticaanstad ingedeeld. Aan het einde van de top zal waarschijnlijk
naar voren komen dat Vaticaanstad een nieuwe roetfilter bij de schoorsteen waar
na het kiezen van de nieuwe paus witte rook uitkomt in moet bouwen.
Er
werd bij menig huishouden deze week hard op de deur gebonkt, Sinterklaas is
immers in het land en dat zorgt ervoor dat duizenden ouders collectief hun rekening
vrijwillig laten plunderen. Sinterklaas was dit jaar ‘moderner’ volgens velen;
er waren immers meer pieten met roetvegen op het gezicht. Het zou mij pas interessant
lijken wanneer de Pieten iets meer inhoud krijgen! Wat hebben de pieten
meegemaakt en waarom zijn alle pieten van middelbare leeftijd? Het zou toch
geweldig zijn als de stoomboot een ouwe opa-piet meevoer die nog mee heeft
gevochten in de Spaanse Burgeroorlog? Dan leren de kinderen tenminste nog iets
en dan krijg je leuke anekdotes: “Ja ik vocht tijdens de Spaanse Burgeroorlog
aan de kant van de staat, ik werd door de overheid naar het front gezonden maar
ik heb nooit soldij ontvangen! Ja kinderen, dat is waarom we ‘zending zonder
kosten’ vandaag de dag nog met het woord ‘Franco’ aanduiden!”.
Dat
de sinterklaastraditie nog steeds diepgeworteld zit, is overduidelijk. Hij zal
de komende jaren wellicht wat veranderen en Quinsy Gario zal binnenkort
ongetwijfeld met een pieten-cao komen waarin hij de lange werktijden af wil
schaffen enzovoort, maar de kern van de traditie zal hetzelfde blijven. Het zou
me dan ook niets verbazen als steeds meer bedrijven er gebruik van zullen
maken. Een arm echtpaar met twee kinderen zit rustig op de bank DWDD te kijken,
ze komen immers uit de ouderwetse VARA-arbeiders stand. Ineens horen ze gebonk
op 5 december. Ze kijken elkaar verbaast aan; ze hadden immers geen cadeautjes
geregeld. Vader doet de deur open en daar staat een slecht geschminkte, naar shag
riekende man. “Goedenavond, deurwaarder-piet; al zijn mijn longen zo zwart als
roet, de fiscus meent het wel goed. Ik heb een lege jutezak bij me, die kom ik
even bij jullie vullen, leuker kunnen we het niet maken!”
Over
VARA, de oude socialistenomroep, gesproken. De omroep, die de arbeidersstand
dient te verheffen, heeft deze week een restaurant geopend, en na vernietigende
recensies weer gesloten. Het was een klein pop-up gehucht waar de grachtengordel
op topniveau kon eten. Uiteindelijk bleek het dus niet ge-wel-dig te zijn, maar
wat kan je eigenlijk ook verwachten voor een socialistisch prijsje van 80,-
euro per persoon & exclusief administratiekosten? Alleen de
salon-socialisten-elite gaat voor 80 euro eten, de echte arbeiders zijn NS-medewerkers
die onder druk van Dijksma moeten zorgen dat er deze winter vlekkeloos gereden
wordt. De medewerkers zullen binnenkort een kerstpakket ontvangen met speciaal
in Polen omgebouwde ruitenkrabbers en speciale met konijnenbont gevoerde ovenwanten,
zo kunnen ze de rails voor de winter ijsvrij krabben en de wissels warmhouden.
Even
later op pakjesavond, staat een idioot met een stanleymes in een metrostation
in Londen, hij heeft zojuist twee mensen neergestoken omdat hij boos is; zo
werken die dingen bij sommige mensen klaarblijkelijk. Wanneer er woede ontstaat
grijpen ze naar het meest simpele moordwapen dat voorhanden is. De opperste
staat van paraatheid is afgekondigd, het teken van een land in angst. Aan de
ene kant wordt terrorisme zwaar veroordeelt en worden de daders als
afgrijselijke onmensen neergezet. Niet dat deze kwalificatie ten onrechte is
gegeven, maar hoe kan een land zich zo distantiëren van terrorisme en IS (Isil,
ISIS, Da’esh) wanneer we vrolijk handel drijven met het land dat IS praktisch financiert:
Saoedi-Arabië. Ik vrees echter dat het vrij weinig mensen veel kan schelen. Ze
kijken momenteel waarschijnlijk naar een soort spelshow op RTL en straks naar reality-serie
over Gordon die een nieuwe vriend zoekt. Een soort omgekeerde archeologie: een oud
fossiel zoekt naar een fris, jong ding van de huidige beschaving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten