Waterloo

De keizer kijkt over het slagveld uit, het staat er niet goed voor bij de Fransen. Een afslachting, andere woorden dekken de lading niet. De Franse elitetroepen hebben het al zo moeilijk en nu zet generaal Wellington, Napoleons grootste rivaal, een aantal verse troepen in: de Nederlanders. Alhoewel ze niet het volle vertrouwen kregen werden ze ingezet op dit cruciale moment van de slag. En het waren de Nederlanders die het tij deden keren. Het waren de Nederlanders die het evenwicht uit de machtsverhoudingen bracht en de geallieerde troepen de overhand in de strijd gaven.

We vieren deze week dat we 200 jaar geleden Napoleon hebben verslagen. Alleen zijn we weggecijferd door de Britten die de Nederlandse bijdrage blijkbaar niet zo belangrijk vinden. Schandalig! De enige succesvolle en zinvolle missie van het Nederlands leger wordt niet eens erkend. Voor jaren rondbanjeren in Afghanistan wordt het Nederlandse leger weliswaar wel erkend, maar dat is nou niet echt iets om trots op te zijn. Wat hebben we verder met het Nederlandse leger bereikt? We hebben ons steentje bijgedragen aan de Irakoorlog, waarvan Hans van Baalen de enige is die nog durft te beweren dat het destijds een goede beslissing is geweest. Onze enige heroïsche daad op het slagveld is vergeten, bij het Nederlandse Leger mogen mensen aan meer denken dan enkel het “Karremansje”.

Ooit stond het gevaar ver van de burgers weg en werd doodgaan in de strijd gezien als een eervolle zaak. Vuurwapens werden bijna alleen door het leger gebruikt. Bij de Slag om Waterloo stonden honderden strijders tegenover elkaar, vechtersbazen in prachtige pakken. Dood en eer stonden met elkaar verbonden. Vandaag de dag hebben we meer te maken met simpele schietdebielen. Waarom? Omdat men tegenwoordig makkelijker aan vuurwapens kan komen dan aan speciale behandeling voor verwarde personen. We kijken er niet meer van op. Een idioot springt uit een auto in Oostenrijk en zwaait met een mes in het rond. En een wereldvreemde gek die vol nostalgie naar het slavernijverleden van de Verenigde Staten kijkt, beëindigt het leven van mensen die de lof op het leven bezingen. Een grappenmaker kan nog pogen een relativerende opmerking te maken door iets te zeggen over “de kogel door de kerk” maar soms zijn die dingen niet op z’n plaats. We kijken niet meer op van dit soort aanslagen, we raken afgestompt.

De afstomping en de afname van de interesse worden nogmaals versterkt op het moment dat de berichtgeving zich steeds maar herhaalt. Wat moet men inmiddels over Griekenland denken? Ze hebben de aller-aller-aller-allerlaatste kans aanstaande maandag. Griekenland speelt een fascinerend spel met Europa. Af en toe leunen ze wat richting Europa en horen ze de angstkreten en dreigende woorden aan. Vervolgens vindt er een lichte flirt met Poetin en het Chinese staatshoofd plaats, waarna ze een stuk beter achter de onderhandelingstafel met de EU zitten. Het is een economische & politieke slag tussen Athene en Brussel. Wie zal er gaan winnen? Ik heb geen idee. Mocht de EU als overwinnaar uit de onderhandelingen komen, dan wil ik dat de rol van Nederland duidelijk naar voren komt. Zodat ik later aan mijn kleinkinderen kan vertellen dat Dijsselbloem cruciaal was ingezet De beslissende slag in België, tweehonderd jaar later.

Na de slag om Waterloo wist Napoleon te ontkomen. Hij vluchtte te paard en liet een met bloed doordrenkt slagveld achter. Hij stond nu alleen, niemand steunde hem meer. Hoe heeft hij zichzelf in die situatie gekregen? Napoleon werd later opgepakt door de Britten en naar het eiland Sint Helena verbannen. En daar leefde hij rustig voort, zonder dat hij Europa enige schade zou kunnen berokkenen. En als ik denk aan die Napoleon, die iedereen tegen zich in het harnas heeft gejaagd en alleen is komen te staan, dan moet ik denken aan onze Kamervoorzitter. De arme schat vertelde deze week dat alle anonieme brieven die aan de Tweede Kamer gestuurd worden, door de papierversnipperaar gaan. En in plaats van excuses aanbieden, vertelde ze meteen dat ze niet verantwoordelijk is. De vrouw die alle schuld van zich afschuift, de vrouw die geen orde kan houden, de vrouw die alleen staat. Laten we haar wat rust gunnen. Wat dacht je van een Waddeneiland? Op een dag wordt de Kamervoorzitter na een huilbui door een kamerbode meegenomen en in een busje op weg naar Scheveningen gezet. Vervolgens wordt ze met een speedboot richting Schiermonnikoog gevaren waar ze de wekelijkse vergadering van strandjutters mag voorzitten.  

P.S.

Ter ere van DRS. P heb ik een Ollekebolleke geschreven, de dichtvorm waar Drs. P beroemd om werd:

Crematie

Aftakelen tot het einde

Bodem is bereikt

De oude dame is overleden

Eenzaam en berooid

Men vraagt een kapitaal

Crematie-industrie

Nabestaanden krijgen de rekening

De laatste keer dat oma roet in ’t eten gooit