Grote, Dikke Ikke

“Waarom moest mijn vader een Marklin-trein voor me kopen, waarom kocht hij geen blokken voor me toen ik klein was? Dan zat ik nu niet in deze ellende!” Dat moet NS-topman Timo Huges gedacht hebben toen hij merkte dat hij vrij weinig steun meer ontvangt. De verhoren gaan door en de aanbesteding van de Fyra wordt compleet blootgelegd. Eén ding is zeker: er gaan koppen rollen.

De NS heeft nooit helemaal goed om kunnen gaan met de privatisering van de spoorwegen. Links en rechts zien ze nieuwe partijen opkomen en ze lijken er alles aan te doen om nog steeds aan de top te blijven. Zal de NS na deze affaire haar toppositie langzaam verliezen? Het is al lang duidelijk dat de Fyra niet de goede kandidaat is geweest en dat de NS voor een dubbeltje op de eerste rij wilde zitten. Het is ook niet meer uit te leggen. We bouwen een hogesnelheidslijn, waar op het eerste oog niet zoveel belangstelling voor is. En vervolgens kopen we een trein die qua snelheid de hogesnelheidslijn niet volledig benut. Bovendien kan de Fyra niet tippen aan andere hogesnelheidstreinen, zoals Eurostar & TGV, die in Europa al haar sporen hebben verdiend.

De verhoren zijn dan ook een beetje treurig om aan te zien. Topmannen die keurig in het pak zijn gehesen en een goede opleiding hebben genoten en doorgaans zeer zelfverzekerd zijn, beantwoordden de vragen alsof ze het niet helemaal op een rijtje hebben. Als je aan een bejaarde de vraag stelt wanneer de Tweede Wereldoorlog plaatsvond, en deze antwoord met “van 1965 tot 1876”, dan kan je nog denken dat het door de leeftijd komt. Maar als je goed opgeleide mensen ziet die niet helemaal weten wat ze op cruciale momenten hebben gezegd en die twijfelen aan hun aanwezigheid bij bepaalde bijeenkomsten, dan begin ik me toch zorgen te maken. In de rechtbank bleek horror-neuroloog Jansen Steur psychisch niet helemaal in orde, wat strafvermindering op zal kunnen leveren. De taart sturende bejaarde die Linda de Mol bedreigde, bleek ook plots dement. Nu proberen de NS-topmannen hetzelfde, ze weten het allemaal niet zo goed meer en zo proberen ze de dans te ontspringen. Ze zijn niet alleen Oost-Indisch-doof voor de problemen rondom de aanbesteding, ze zijn ook West-Nederlands-dement als het gaat om hun betrokkenheid bij deze aanbesteding.

Is het bestaansrecht van de NS in gevaar? De VVD-er maakt zich daar niet zo’n zorgen om. Het arme, Gelderse statenlid moet in de Tweede klas reizen. Omdat een paar broccoli vretende salonsocialisten de eerste klas “te duur” vonden. In de trein, de enige plek waar de klassenmaatschappij van Nederland een beetje zichtbaar is, kan de VVD-er zich niet onderscheiden van de rest. Nu moet hij met zijn Macbook tussen de SP’ers in de Tweede Klas gaan zitten. Hij was laatst nog bij een partijbijeenkomst van de VVD. Mark Rutte sprak daar over het verafschuwen van de grote, dikke ik. De VVD-er moet weer normaal gaan doen, ze moeten betrokken zijn en op gelijke hoogte met de burger staan. Deze tekst is niet erg verwonderlijk aangezien Mark Rutte al zei dat de pakken verwisselt moeten worden voor de truien, toen hij voorzitter was van de JOVD (een clubje van jonge liberalen die de tijd krijgen of ze willen behoren tot D66 of een politieke partij met standpunten).

Hij vervolgd zijn speech met de woorden: “Ik weet dat we (verwijzend naar de “dikke ik”) die mensen niet hebben binnen de VVD, maar als je er een zien, zeg dan dat we dat niet zo doen binnen deze partij.” Een klein, zenuwachtig lachje stijgt uit de zaal op. Een aantal VVD-ers kijken elkaar benauwend aan. Een aantal anderen kijken vluchtig om zich heen of ze de nooduitgang kunnen vinden. Een groepje gekamde bretelbankiers bladeren vluchtig door het programmaboekje of er een socialistische spreker kwam. Maar, nee. Ze hebben de boodschap opgedragen gekregen van hun eigen partijleider, ze zullen moeten gehoorzamen. De volgende dag staat het Gelderse Statenlid in de trein, er was immers geen stoel meer vrij. Hij ziet een tweet van de VVD voorbijkomen over de ophef rondom de “eerste of tweede klas-affaire”. Hij zucht, ploft neer en wacht totdat hij een uitnodiging krijgt voor een verhoor.