Massagrafrede

Het is afschuwelijk, we leven mee met de slachtoffers en het is een laffe en moorddadige daad. Rutte heeft een persconferentie gehouden, op zijn A4-tje stonden deze zalvende woorden geschreven. De pers noteert en het volk hoort het aan. Helpen deze woorden iets? Het is als een kinderpleister voor een oorlogswond; de intentie is goed, resultaat niet direct zichtbaar. We kunnen wel waakzaam zijn en proberen om terroristen voortijdig in de kraag te vatten, maar is het wel mogelijk om dit soort aanslagen te voorkomen? Met de terreur in Brussel is weer duidelijk geworden dat het bijna onmogelijk is om al het gevaar buiten de deur te houden, zelfs op een goed beveiligde plaats als een vliegveld. Met een aanslag in de ondergrondse proberen terroristen de fundamenten aan te tasten waar de West-Europese samenleving op gebaseerd is: vertrouwen. 

Hoe dan ook: het is moeilijk voor mensen om het dagelijks leven te hervatten alsof er niks gebeurd is. We kunnen wel schreeuwen dat de angst en terrorisme niet zullen overwinnen, maar nu terreurherdenkingen worden afgelast vanwege terreurdreigingen, is de schade van de aanslagen zichtbaar. Hoe veilig is het echt op een plaats? We komen er tot nu toe vaak te laat achter. In de periode dat men voorheen paaseitjes zocht, wordt nu elke straatsteen opgelicht om te kijken of er geen jihadist onder zit. In de buitenwijken van Belgische steden lijkt het beschilderen en verstoppen van jihadisten een nieuwe paas-traditie in wording. In België zijn onder codenaam: operatie “Ik moest kloppen, want de bel deed het niet”, 13 huiszoekingen gedaan waarbij de autoriteiten de terroristen in de kraag proberen te vatten. De autoriteiten proberen op deze manier iets ongrijpbaars te grijpen. Het is voor de Belgische en andere Europese autoriteiten namelijk belangrijk om te tonen dat ze grip hebben op de terroristen, iedereen is namelijk gechoqueerd door de aanslagen, toch?

Althans, niet iedereen schijnt evenveel respect te hebben voor de slachtoffers van de aanslagen. Sommige zieken geesten beweren dat het echter wel meevalt, en dat de aanslagen het resultaat zijn van een kwaadaardig, zionistisch meestercomplot. Volgens hen zitten de Amerikanen erachter, of de CIA. Bovendien maken ze zich vervolgens woedend over de aandacht voor de aanslagen in Brussel, terwijl er in Turkije ook aanslagen gepleegd worden. Dan begrijpen ze niet volledig hoe het nieuws werkt. Nieuws is relevant wanneer men zich erdoor aangesproken voelt, wanneer de nieuwskijker er iets aan heeft. Het Nederlandse nieuws schenkt bijvoorbeeld meer aandacht aan een Nederlandse, dan aan een Duitse kabinetscrisis, dat gaat de kijker immers aan. Wat er in Turkije is gebeurd is verschrikkelijk, maar tegelijkertijd verschrikkelijk ver weg. De meeste Nederlanders voelen zich ook meer verwant met België dan met Turkije.

En wie zegt dat het ene het andere moet uitsluiten? Is het onmogelijk om respect te tonen voor beide aanslagen? En dat over de aanslagen niet evenveel bericht wordt is niet zo vreemd. De gebeurtenissen in Turkije is voor velen een ‘ver van m’n bed show’ en Brussel ligt naast de deur. Het is vrij simpel: wanneer het huis van m’n buurman in brand staat begin ik me meer zorgen te maken, dan wanneer een huis in een paar steden verderop in de hens vliegt. Met deze aanslag ligt het vuur de omliggende Europese landen nu aan de schenen.

Want met een aanslag die zo ontzettend dichtbij gepleegd wordt, begint men zich af te vragen wat er nu verder gaat gebeuren. Welke stad staat ook op het ‘verlanglijstje’ van IS? En wat gaat er precies veranderen in het dagelijks leven, hoeveel zijn we bereid op te geven voor onze veiligheid? En is het waar dat er een groep terroristen wordt opgeleid op aanslagen in Europa te plegen? Hoeveel doorgedraaide ‘hardliners’ staan er bomgordeltjes in elkaar te knutselen om de volgende dag tientallen onschuldige mensen uit het leven te rukken? Met een druk op de knop het levenslicht doven en zorgen dat niemand de volgende dag nog naar de terrasjes of andere openbare gelegenheden wilt, dat is wat de terroristen willen. Helpt waakzaam en paranoïde zijn iets? Ik denk het niet. Doe wat je normaal ook zou doen en hoop dat Rutte niet weer zo’n massagrafrede hoeft te houden, dat is het enige wat we kunnen doen.