Klavers' coup

“Weer een land in brand.” Dat zinnetje associëren we vaak met Afrika, helaas niet ten onrechte. Wanneer de dictator van Burundi zegt dat hij na twee termijnen nog even wil blijven zitten, dan gebeurt dat ook. Zo werkt dat in corrupte landen waar geen publiek debat mogelijk is en elk wetje achter gesloten deuren moet worden doorgevoerd. Toen de president besloot om zijn landje te verlaten, sloeg de vlam in de pan. Want wanneer de dictator van huis is, dansen de rebellen op tafel. Zo werkt dat in die landen. Er braken hevige gevechten uit om de coup te realiseren. En terwijl de opstandelingen het regeringsleger met een bloedhete kogelregen als suikerklontjes lieten wegsmelten, baande de opstandige generaal richting het radiostation. Hij stak zijn speech af voor een aan de radio gekluisterd volk, hij waande zich de nieuwe leider.

Voor Jesse Klaver was er geen kogelregen of triomferende radiotoespraak nodig om als absoluut vorst over GroenLinks te regeren.  Een tv-toespraak met enkele autobiografische elementen en ideologische vergezichten was meer dan voldoende voor deze door Fons van der Poel bekroonde “snotneus”. Jesse Klaver heeft niet met een AK-47 in de bosjes hoeven wachten totdat zijn prooi tevoorschijn kwam. Jesse Klaver heeft niet met een molotovcocktail het presidentieel paleis hoeven bestormen om achter de knoppen te geraken. Partijleider Bram van Ojik stapte namelijk zelf op. Niet dat het slecht ging, dat ging het ook niet (voor GroenLinks begrippen dan hé). Er was echter iemand nodig die niet enkel zorgde dat het schip stopt met zinken, maar ook dat het schip weer vooruit gaat.

Ambitie is daarbij altijd handig, als je staat te debatteren alsof je denkt “ik sta enkel nog op deze wereld omdat ik geen voorstander ben van euthanasie”, dan kan je net zo goed lijsttrekker van de ChristenUnie worden. Maar hoe geloofwaardig ben je als een overambitieuze lijsttrekker van een 4 zetel tellende partij die zegt dat hij “Nederland gaat veranderen”, legt hij de lat dan niet veel te hoog? Ik ben geen fan van GroenLinks en ik zal dat door deze lijsttrekker ook niet worden. Naast het feit dat ik niet van de door GroenLinks omhelsde betutteling houd en geenszins een groene eurofiel ben die zich zorgen maakt om de grootte van stofzuigerzakken, is er één radicaal punt dat tussen mij en partijen als GroenLinks en D66 instaat: windmolens.

Het mag dan wellicht wat stroom opleveren maar dat weegt lang niet op tegen de horizonvervuiling die deze ronddraaiende, monsters veroorzaken. Daarnaast is het ook niet bepaalt efficiënt te noemen. De installatiekosten zijn belachelijk hoog, daar komen ook nog eens onderhoudskosten bovenop en de ruim 1000 windmolens die er in Nederland staan, leveren zo’n schamele 3% van al ons huishoudelijk-elektriciteitsverbruik op. In zijn speech ontweek Klaver deze statistieken door te beweren dat het er niet zozeer toe doet hoeveel ze kosten en wat ze opleveren, maar dat we zo onafhankelijk kunnen worden van types zoals Poetin. Wellicht moet hier de kanttekening worden gemaakt dat we vooral bij Poetin aankloppen voor het gas, niet zozeer voor stroom.

En daar zit Bram Moszkowicz, op het randje van zijn bed in het dieptepunt van zijn bestaan. Moet je mij zien, dacht Bram. Ooit had ik een prachtig advocatenkantoor aan de Herengracht in Amsterdam en nu zit ik in een klein flatje met een lekkend plafond en geen garage waar ik m’n Maserati in kwijt kan. Dit zou het politieke jaar van Bram moeten worden! Hij zou de frisse politicus zijn die de gevestigde orde op haar grondvesten zal doen schudden! Tegen Jesse Klaver steekt hij af als een gepensioneerde stofzuigerverkoper. En wat dacht u van Diederik Samsom? De arme man dacht dat het zijn PvdA niet verder in het slob zou raken dan nu al het geval is. Er leken gelukkig vrij weinig kiezers over te lopen naar de Brabantse-socialistenpolonaise van Emile Roemer, maar kan deze oud-Greenpeaceman nog opboksen tegen de jonge, charismatische klaver? Kan hij niet beter gewoon stoppen en zich volgende week herenigen met zijn oude vrienden, zodat hij “rebels” stenen op de bodem van de Noordzee kan gooien om de vissers te pesten? Of Klaver erin slaagt om Nederland te veranderen kan mij niet zoveel schelen. Zolang hij erin slaagt om dwars te liggen bij zijn collega’s, ben ik al tevreden.