Verslavend Trumppessimisme

Ik kan nog steeds niet geloven dat zoveel mensen nog steeds niet kunnen geloven dat Trump nu werkelijk president van de Verenigde Staten geworden is. Men hoeft de televisie maar aan te zetten en de Facebook-tijdlijn te raadplegen of de nieuwsberichten met chocoladeletters en superlatieven vliegen je om de oren. Dikgedrukt, cursief en onderstreept, in voorwoord of onderschrift, in nawee of voorzorg, de boodschap is unaniem: dit is verschrikkelijk.

Golden Showers?

Wat is een golden shower? Het is één van de meest gezochte termen van deze week, maakte Google bekend. Veel mensen zochten naar de betekenis van die term toen Buzzfeed een document openbaar maakte waarin stond dat Trump twee prostitués had betaald om een ‘golden shower’ uit te voeren op het bed waar Obama met zijn vrouw heeft geslapen. Dit zou Trump laten doen omdat hij een enorme hekel aan de Obama’s had. Trump had al een ongemakkelijke relatie met Obama omdat Trump diens Amerikaanse staatsburgerschap betwiste, dus in de geest van dat moment zou een wandaad van Trump goed in te passen zijn.

Splinterpolitiek

Het is duidelijk dat er met 2017 ook een verkiezingsjaar is aangebroken. Naast Frankrijk Duitsland en Italië komen er in Nederland ook verkiezingen. Dat is niet alleen te merken aan een stemkaart die vroeg of laat op de deurmat valt, maar ook aan toon die de politici in de media aanslaan. De VVD trekt met enige regelmaat de Halbe-kaart om de PVV-kiezers binnen de ‘beschaafde’ gelederen der liberalen te houden, GroenLinks met diens jeugdige leider probeert ‘apptivisten’ te ronselen om Facebooktijdlijnen vol te spammen met idealistische berichten en de PvdA wacht hoopvol op een Asscher-effect dat tijdens de debatten zichtbaar moet worden.

2016 viel misschien wel mee, als je het straks met 2017 vergelijkt

Het was 2017, 2016 was net geweest. Het was op een moment in het jaar dat een eenvoudige jongen door een simpele winkelstraat liep en wat in de etalages tuurde. Het was vrij stil op straat en de gedachte van de jongen gingen al snel naar andere dingen uit, begeleid door de zachte achtergrondruis van een middelgrote stad. Hij dacht aan de ons ontvallen muziekhelden, de vele aanslagen die hij heeft meegemaakt en hoe die aanslagen steeds minder indruk op hem leken te maken. Hij dacht aan bangalijsten en godsdienstwaanzinnigen, aan vluchtelingen en Erdogan. Hij dacht aan de NEE-AZC types en de urinerende bejaarden in een matig-presterend verzorgingstehuis. Hij dacht aan een jaar waar hij liever niet meer aan wilde denken.