Ze kwam, ze zag en ze keerde om...

Hoe kon ze nou verliezen van Donald Trump? Dat zal Hillary inmiddels wel een aantal keren gedacht hebben. Het leek zo’n logische overgang. Nadat de puinhopen van Bush na acht jaar Obama eindelijk opgeruimd zijn, kon de VS langzaam floreren onder een – jawel – vrouwelijke president. Terwijl de laatste boze Republikeinen wegkwijnen, zou Hillary een geplaveid pad richting het Witte Huis bewandelen en zouden de jongeren massaal stemmen voor een progressieve toekomst. Een uiterst groot budget, 85 keurig geteste en afgewogen campagneslogans, een professioneel team vol politieke strategen, een gezonde voorsprong in de peilingen en een tegenstander die geen van de laatstgenoemde voordelen heeft.



De winst van Trump is onverwacht en daarom voor velen niet te accepteren. Trump heeft de meeste kiesmannen in de wacht gesleept, maar wanneer je alle stemmen bij elkaar optelt, heeft Hillary daar een aardige voorsprong. Dit is één van de redenen dat er protesten uitbraken. Een papieren hoofd van Trump werd verbrand en men schreeuwde uit dat Hillary eigenlijk gewonnen had. De verontwaardiging vind ik begrijpelijk, maar ik vraag me af wat er was gebeurd als het andersom was geweest. Als Trump stemmers na het verlies het hoofd van Hillary verbrandde en een Hillary-pop verhingen aan een stuk touw. Dan werd er gesproken over ongeremde Trump-tokkies. En wanneer ze zich zouden beklagen over het kiessysteem, dan hadden de Democraten terecht gezegd: “Ja, dat is nou eenmaal hoe het systeem werkt, je kan wel een outsider-politicus zijn maar voor iedereen gelden hier dezelfde regels”. Het is (helaas) zoals het is, als types zoals Sarah Palin en Mike Pence veel aan de knoppen zullen zitten, kan dat nooit veel goeds betekenen.

Met de uitkomst van deze verkiezing is de Clinton-dynastie – politiek gezien – officieel aan zijn einde gekomen en de Trump-Dynastie is geboren. De kinderen van Trump zijn tijdens deze campagne altijd zeer prominent aanwezig geweest. Ze gaven televisie-interviews om de agressieve toon van hun vader wat bij te schaven en ze waren aanwezig bij de Republikeinse conventie om Trump een menselijker gezicht te geven. Nee, natuurlijk zouden ze zich niet mengen in politieke aangelegenheden wanneer hun vader president zou worden, maar nu staan ze dichtbij Trump om de president in wording voor te bereiden op de moeilijkste baan die hij ooit zal krijgen. Niet één man maar een gezin heeft straks de touwtjes van het Witte Huis in handen.

‘President-elect’ zoals Trump nu steevast in de media wordt genoemd, matigt zijn toon al vrij snel. Komt de grote muur bij de grens van Mexico er wel? Ja, maar misschien ook gedeeltelijk hekken etc. Wordt Obamacare op dag één afgeschaft? Ja… soort van, Trump wil in ieder geval twee onderdelen behouden. Illegale Mexicanen deporteren? Nou… in ieder geval de criminelen. Deze antwoorden laten het ideologische geraamte zien dat nog met vlees opgevuld moet worden. Trump heeft het waarschijnlijk ook niet kunnen bevatten dat hij straks één van de machtigste mannen op aarde is, en dat Melania zijn ‘first’ lady zal zijn. Althans, het is in ieder geval zijn eerste tijdens het presidentschap.