Massaver(kr)achting!

West-Europa is nog steeds geschokt door de situatie in Keulen. Er was in eerste instantie ook een hoop onduidelijkheid, het troebele beeld van een massaverkrachting wordt steeds duidelijker. Maar duidelijker is geen synoniem voor rooskleuriger. Uit een angst voor vreemdelingenhaat heeft men er in Duitsland voor gekozen om de hele zaak zo goed mogelijk in de doofpot te stoppen. Maar ook in Zweden zou er sprake zijn geweest van een grootschalige aanrandingszaak, daar hebben de autoriteiten echter iets langer nodig gehad om het achterste van de tong te laten zien. Angst is in ieder geval alom aanwezig en alles wordt uit de kast getrokken om een nieuwe aanrandingszaak te voorkomen.

Alhoewel het overgrote deel van de vluchtelingen niet de intentie heeft om vrouwen onzedelijk te betasten en aan te randen. Is er toch een groep mannen die die gezamenlijk hebben besloten om toe te geven aan de oer-gevoelens die bij hen komen bovendrijven, of er wel of geen sprake is van een wederzijdse instemming, is voor hen irrelevant. Er zijn vele vluchtelingen die zich goed aan kunnen passen aan een nieuwe omgeving zoals West-Europa. Ze beseffen zich dat homo’s gelijke rechten hebben, dat joden niet uit dorpen en steden worden verjaagd (in sommige landen worden dergelijke etnische minderheden uit angst voor niet nader te noemen complottheorieën verjaagd) en dat vrouwen op dezelfde hoogte staan als mannen (de achterstelling van vrouwen wordt in sommige landen soms letterlijk met de mantel der liefde bedekt). Helaas kan er geen punt achter de vorige zin gezet worden, zonder dat er nu een uitzonderingsgroep volgt die de laatste tijd nogal nadrukkelijk aanwezig is in de media.

De mannen die de vrouwen in Keulen verkracht hebben, geloven niet dat de vrouw persé in moet stemmen met seksuele handelingen. Een vrouw moet het maar over zich heen laten komen als een bejaarde strandjutter die voor zich een tsunami ziet voltrekken. Een aantal Nederlandse vrouwen gaan pepperspray kopen in Duitsland om jonge vluchtelingen op afstand te houden, een soort omgekeerd Axe-effect dus. En dat zal voor deze heren even wennen zijn, een vrouw die zichzelf verdedigd is voor hen ongeveer hetzelfde als een hond die zijn eigen staart te pakken probeert te krijgen; een onbegonnen zaak dus. Wat kan er nog meer gebeuren om aanrandingen tegen te gaan; Benen niet scheren? Je laten adviseren door de styliste van Erica Terpstra? Een onderbroek met bh-sluiting maken zodat de ‘testosteronbom’ wel een half uur bezig is om de vrouw van haar kleding te ontdoen?

Ondertussen loopt Ton Elias al telefonerend over straat. Hij is lichtelijk gefrustreerd en vertelt aan de meubelmaker aan de andere kant van de lijn dat hij geen in breedte aangepaste voorzittersstoel meer nodig heeft. De strijd is verloren, de kamer koos voor Arib. En wanneer Elias ophangt is hij aangekomen bij het Centraal Station. Voor het station wacht een vrouw van hogere leeftijd op een vluchteling. Nu overweegt ze naar huis te gaan, het is inmiddels licht geworden en dat vergroot over het algemeen haar kansen niet. En de kans dat ze een blinde vluchteling tegen het lijf zal lopen is ook weer zo klein. Alhoewel die natuurlijk wel weer prima tegen pepperspray opgewassen zijn. Ze zucht. Haar leeftijdsgenoot Patricia Paay zat nog openlijk in DWDD te vertellen dat ze met de onlangs overleden David Bowie naar bed is geweest. Een andere gast vertelde dat de nummers van zijn laatste album beter te begrijpen zijn na zijn dood. Dat gevoel had ik ook, ik weet nu eindelijk wat hij met het nummer “'Tis A Pity She Was A Whore” bedoelde.

Ik kan merken dat we door de verschrikkelijke gebeurtenissen van de laatste tijd, collectief afstompen. De emoties worden onderdrukt. Zo spoelden er deze week maar liefst vijf (!) potvissen in Nederland aan. En er is werkelijk geen één stille tocht gehouden. Normaal gesproken rukt men de waxinelichtjes uit de kast, zijn de teddyberen in no-time afgestoft en worden de dode beesten van Bijbelse namen voorzien; deze keer niet! Het lijkt wel alsof men door de verkrachtingen en aanslagen van de afgelopen tijd een nuchtere blik heeft gekregen. Hoofdzaken worden van de bijzaken gescheiden, geen tijd voor onzin. Kunnen we dat niet ook in gelukkigere tijden volhouden?